ประสบการณ์หลอน ความฝันบนรถไฟ ขา ไป - กลับ

ประสบการณ์หลอน ความฝันบนรถไฟ ขา ไป - กลับ เรื่องเล่าสยองขวัญ  สิ่งลี้ลับ (mystery)  ความเชื่อส่วนบุคคล  เรื่องนี้เกิดขึ้นช่วงปลายเดือนธันวาคม 60  หลังจากออกมาจากอาชีพการเป็นครูอัตราจ้าง ปล. (ทำอยู่ 1 ปี 4 เดือน) เดี๋ยวเรื่องครูจ้างค่อยกลับไปเล่าต่อ....

    ขาไป...
     ปกติผมจะชอบนั่งรถไฟมาก เนื่องด้วยบรรยกาศ กับความชิลๆ อีกทั้งสนามสอบ เช่นทหาร ตำรวจ จะอยู่ที่ กรุงเทพฯ รถไฟจึงเป็นตัวเลือกที่ถูกและประหยัดค่าใช้จ่าย รถไฟขบวนที่ผมนั่งครั้งนี้ คือ ขบวนที่ 84 ต้นทาง ตรัง ปลายทาง กรุงเทพฯ ผมเลือกนั่งชั้น 2 พัดลม เพราะสำหรับเรามันโอเคสุดแล้ว ก่อนรถไฟจะออก พ่อ อวยพรให้ผมสอบราบรื่น คนอื่น ต่างคนต่างร่ำลา อวรพรให้การเดินทางครั้งนี้ราบรื่น และปลอดภัย แต่สำหรับเรามันคือประสบการณ์หลอนที่ยังคงจำไม่เคยลืม
     สำหรับรถไฟชั้น 2 (พัดลม) ขบวนนี้มีเพียงตู้เดียว ขาไปกรุงเทพฯ จะอยู่หลังตู้กับข้าว ใครสั่งกระเพรานี่ไม่ต้องพูดถึง แทบจะกลั้นหายใจ เราได้นั่งติดหน้าต่าง ชอบนะบรรยาการสบายๆ สองข้างทาง ... ขบวนรถมาหยุดที่ชุมทางทุ่งสง ตู้ที่เรานั่งผู้โดยสารจะนั่งกันเต็มครบทุกที่ ยกเว้น ที่นั่งข้างเราที่เดียวที่ยังไม่มีผู้โดยสารมานั่ง ... เราก็ไม่ได้คิดอารัย จนป้าที่นั่งอีกฝั่งถามว่า  ป้า :  หนุ่ย ไม่มีใครมานั่งทีเอ้อ ? (ลูก ยังไม่มีใครมานั่งอีกเหรอ ?) เรา :  ม่ายที่ป้า เค้าน่าขึ้นที่ชุมพรมั่ง ! (ยังเลยป้า เขาน่าจะขึ้นที่ชุมพร)

สะพานร้อยศพ จ.ชุมพร อาถรรพ์ทางรถไฟสยอง     พอ 3 ทุ่ม ทุกคนเริ่มหลับ แต่เราหลับยาก เพราะแสงไฟในขบวน ครั้งนี้เลยเอาผ้าพันมาคลุมหน้า ก่อนคลุมก็ยกกระจกหน้าต่างขึ้นครึ่งนึง ที่โผล่ออกมามีแค่จมูก แล้วเราก็หลับ แต่หลับไม่สนิทได้ยินอีกที่ก็ .. ที่นี่สถานีสุราษฎร์ธานี หลังจากนั้นภาพตัด หูตัด เราฝันค่าาา ในความฝันเรานั่งปกตินี่แหละ แต่สิ่งที่เราเห็นคือรถไฟหลุดออกจากราง และมี ... ไม่แน่ใจว่าผู้ชายหรือผู้หญิง เพราะผมซอยสั้นๆ มานั่งทับขาเรา โดยหันหลังให้เรา พอรถไฟชนก้อนหินหรืออะไรก็แล้วแต่เค้าจะหลุดจากเราแล้วกลับมานั่งทับขาเราใหม่ เพื่อไม่ให้เรากระเด็นหรือหลุดจากที่นั่ง ในขณะที่คนอื่นโหวกเหวงโวยวาย กระเด็กออกนอกหน้าต่างก็มี ข้างๆ เราไม่มีใครเพราะเป็นเบาะว่าง คือยอมรับว่ากลัวมาก แต่รถไปไม่ล้มหรือพังน่ะ ยังคงวิ่งต่อโดยไร้รางรถไฟ แล้วเราก็หลุดจากฝันแล้วตื่น ภาพที่เห็นตอนตื่นคือ รถไฟหยุดที่ไหนสักแห่ง ฝั่งซ้ายคือป่า ด้านขวาที่เรานั่งคือ ป่านั่นแหละ แต่ถัดไปประมาณ 3 เมตรคือ สุสานของคนจีน (คิดในใจเอาแล้วไง) จนกระทั่งรถไฟออก เราก็หลับอีก หลับลึกเหมือนเดิม แล้วก็ฝัน ความฝันก็เหมือนเดิม รถไฟยังคงวิ่งทั้งที่ไม่มีราง ..นั่งทับขาเหมือนเดิม คนโวยวายเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เพิ่มเติมในรอบนี้คือ มี "ผู้หญิงผมยาวประมาณไหล่" ลักษณะ ทั้งตัวเลอะเทอะ เต็มไปด้วยโคลนเหมือนเพิ่งหลุดจากโคลนอ่ะ นั่งเหลือกตามาทางเรา นั่งติดเราอีก คือกลัวมาก ประกบทั้งหน้าทั้งข้าง อยู้แบบนั้นไปจนคนขับรถไฟบอกว่า เจอรางแล้ว รถไฟก็ขึ้นไปวิ่งบนราง แล้วจอดที่สถานี ภาพที่เห็นและจำได้จนถึงตอนนี้คือผู้หญิงสะแหยะยิ้มให้ เลือดไหลจากปาก ส่วนที่ทับขาไม่หันหน้ามานะ แต่เค้าเด้งทับเราอีกที ..... จนเราตื่น และได้ยินเสียงประกาศว่า ที่นี่ "สภานีชุมพร" และผู้โดยสารที่นั่งข้างเราก็ขึ้นมา ตามมาด้วยเสียงแหบๆ เนื่องจากใช้เสียงเยอะว่า โรตี ไหมค๊ะ โรตี โรตี 10 บาทจ้าา  หลังจากออกจากชุมพร ก็หลับนะ และไม่ฝันอีกเลยยยย จนถึงกรุงเทพฯ นี่คือเรื้องราวของ ขาไป

ขากลับ ..... 
      ช่วงขากลับก็เหมือนเดิม ขึ้นรถไฟ ขบวนเดิม แต่เปลี่ยน เลขขบวนเป็น 83 ได้ที่นั่งติดหน้าต่างเหมือนเดิม ผมนั่งจากหัวลำโพงคับ ออกจากสถานีบางซื่อก็เกือบทุ่มแล้วคับ
     เหตุกาณ์ทุกอย่างเหมือนเดิม อากาศเย็นมาก แม่ค้าก็เดินขายของไปมา แต่ข้างๆ ผมรอบนี้มีคนนั่งคับ เป็นผู้หญิง อันที่จริงที่นั่งติดกับผมเป็นผู้ชายหล่อมาก แต่ผู้หญิงขอแลก เพื่อให้ได้นั่งข้างแฟนทอม ของนาง เรานี่ได้แต่นั่งมองบน กรอกตา 90 องศา     พอ 2 ทุ่มกว่าทุกคยในขบวนเริ่มเงียบ เราก็เหมือนเดิม เอาผ้ามาคลุมหัว นอนเหมือนเดิม แต่ความฝันรอบนี้พิเศษกว่าคือ เราโดนผู้หญิงหน้าตาอาบไปด้วยเลือด บิดหัวเราไปที่นั่งข้างหลังเพื่อให้ผู้หญิงหน้าเละๆ ข้างหลังจูบเรา ...... ชั้ลหวีดค่ะ ไม่ไหวแล้ว คือ มันอารัยว่ะ ไปชอบเลย ตั้งแต่วินาทีนั้นไม่กล้าหลับ แต่สุดท้ายกลับ กึ่งหลับกึ่งตื่น  ลองนึกสภาพเรา นอนคลุมหน้า แต่รู้สึกเหมือนมีมือเย็นๆ พยายามจะเปิดผ้าที่คลุมหน้าเรา สรุปเราโดนอำขยับไม่ได้ คือ โอ๊ยยยย ยอมแล้ว ในหัวนึกถึงปู่ย่าตายายอย่างเดียว กว่าจะหลุดจากภวังค์ ป้าที่นั่งด้านหลังถามเป้นอะไร ? เราก็ไม่กล้าตอบ แต่สิ่งที่กวนใจเรามากกว่าคือ ตอนนี้ ชั้ลอยู่ส่วนไหนของภาคใต้ ? กำลังจะเปิดแผนที่ในไอโฟน รถไฟก็หยุด และได้ยินเสียงตามสายว่า .. ที่นี่สถานีชุมพร ... โอเคร พอ ไม่นอนแล้ว นอนที่บ้านก็ได้ 

กลับถึงบ้าน ถามคนเฒ่าคนแก่ เราก็เล่าให้ฟังว่าเหตุการณ์มันเป็นแบบนี้  ท่านก็เล่าว่าเส้นทางระหว่างสุราษ ฯ ไปจนถึงชุมพร มันน่ากลัว ผีชุกชุมมาก เพราะมีคนตกไปตายบ้าง โดนฆ่าแล้วไปโยนหมกตรงป่าข้างทางบ้าง สาระพัดคดี ... แถมตาก็ถามว่าทำไมจู่ๆ ถึงเจอ ปกติไปกลับรถไฟ ไม่เห็นเจออะไร ทำไมรอบนี้เจอ หรือเค้าอาจจะมาขอส่วนบุญก็ได้ เพราะเราชอบทำบุญ กรวดน้ำเป็นประจำ 
สุดท้ายนี้คนที่ชอบเดิอนทางไกลๆ ก่อนออกจากกบ้านตั้งสติให้ดี ถ้าเจอแบบเรา วิธีแก้ที่ดีที่สุดก็นึกถึงหน้าพ่อแม่เอาไว้ หรือไม่ก็ห้อยพระโดยเฉพาะหลวงปู่ทวดเหยียบน้ำทะเลจืด คือดีมาก 
ส่วนใครที่ไม่เชื่อก็ถือเสียว่าอ่านคลายเครียด ก็แล้วกัน เราเมื่อก่อนก็ไม่เชื่อ จนได้เจอกับตาตัวเอง และเชื่อว่าในโลกนี้ผีมีอยู่จริง

เรื่องเล่าจาก สมาชิกหมายเลข 3123322  เว็บ pantip